کـعـبه طوافـت کند مـوقـع مـیـلاد تو            سیـنه درانـیده و گـشته مکان زاد تو

دُرّ گـران زمـان در صـدف خـلـقـتی            بیت خدا شادمان، چون شده صیاد تو

خـانۀ خـالـق شده زادگـهـت یا عـلـی            زاد چنین در جهان هست فقط زاد تو

جمله زنان بهـشـت یـار به بنت اسـد            تا که مبـارک شود لحـظـۀ ایـجاد تو

قـصۀ میـلاد تو گـشت دهان تا دهان            کون و مکان مست شد از میِ رخداد تو

بیت خـدا مأمن و زادگهت بوده است            معنی آن این بود حق شده هـمزاد تو

سیزده ماه رجب، چون که فرا می رسد            هـر دل ویـرانـه ای می‌شـود آبـاد تو

خالقت از نام خود نام تو را برگـزید            زنـده کـند مُـرده را نـام فـرح زاد تو

آمـدی وعــدل را نـوبـت ابــراز شـد            عـدل خـدا شـد بـپـا از طـرق دادِ تـو

ساقی کوثر تویی، وعده ما محشرست            تـشـنـه بـیـائـیم مـا بر سـر میـعـاد تو

عـشق تو سرمـایه ما به دو دنـیا بود            در دو جهان چشم ما هست به امداد تو

آنچه غم از دل برد، قلب جلا می‌دهد            ای یل خیبر شکن، هست فقط یاد تو